Čovek sa slike zove sa Vinh Bao. Ima 95 godina i najčuveniji je muzičar tradicionalne vijetnamske muzike koju nazivaju Muzika amatera. Izgleda kao neka sitna, ishlapela bakica sa životom koji se krije samo u sjaju očiju.
Na drugoj slici vidite ga sa instrumentom koji se zove dan tranh, nešto kao vijetnamsa citra sa 17 žica. Kad svira dekica se pretvara u muziku.
Rečenica zvuči prazno do izveštačenosti. Ali upravo tako se o njemu i njegovoj svirci izjašnjavaju školovani muzičari i oni koji muziku poznaju. Svi oni koju su naučili da do perfekcije izvuku tonove, pravu snagu i dužinu iznenađeni su njegovom neperfekcijom i nekonzistentnošću.
«Zaboravite ideju o perfekciji u intonaciji. Ja svoj instrument štimujem po svom raspoloženju ili po rasponu glasa pevača koga pratim. Note hvataju smisao reči a melodijska forma puna je improvizacija.»
Vrsta kamerne muzike koju Vinh Bao svira a zovu je Muzika amatera jer se svira privatno, po kućama, i sviraju je oni koji se okupe bilo da su profesionalci ili amateri. Stari Vinh uz osmeh kaže da ponekad dođu mladi vijetnamski muzičari puni znanja i sa perfektnim instrumentima pa se znoje kad ih povede na put improvizacije. Priča stari Vinh da se prave uživanje nalazi s onu stranu savršenstva.
Kada je stari Vinh pomislio da se takvo tradicionalno muziciranje gasi i da više niko ne želi slušati prastare instrumente, neki novi mladi ljudi su se pojavili i hoće da ih on uči i da svira sa njima.
Smijulji se stari Vinh i kaže: »Kao da su se zaljubili u nespretnu staromodnu damu». I nastavi da se hvali: «Imam učenike na svim stranama sveta». ?!
Komunicira sa njima preko računara, interneta i raznih muzičkih uređaja priključenih na računar. Opisivač njegova rada prepričava kako je bio prisutan dok je majstor Vinh držao čas preko Skype jednoj izuzetno talenovanoj devojci vijetnamskog porekla koja svira vijetnamsku citru u Teksasu. Posle časa zajedno su muzicirali na dva kraja sveta, a prisutni u njegovom stanu su zaplakali slušajući kao plove kroz jednu tracionalnu vijetnamsku pesmu.
Naišao sam danas na ovu pričicu o Vinh Baou koju sam pročitao negde letos i njegov me pogled pratio ceo dan. Na drugoj slici vidite ga sa instrumentom koji se zove dan tranh, nešto kao vijetnamsa citra sa 17 žica. Kad svira dekica se pretvara u muziku.
Rečenica zvuči prazno do izveštačenosti. Ali upravo tako se o njemu i njegovoj svirci izjašnjavaju školovani muzičari i oni koji muziku poznaju. Svi oni koju su naučili da do perfekcije izvuku tonove, pravu snagu i dužinu iznenađeni su njegovom neperfekcijom i nekonzistentnošću.
«Zaboravite ideju o perfekciji u intonaciji. Ja svoj instrument štimujem po svom raspoloženju ili po rasponu glasa pevača koga pratim. Note hvataju smisao reči a melodijska forma puna je improvizacija.»
Vrsta kamerne muzike koju Vinh Bao svira a zovu je Muzika amatera jer se svira privatno, po kućama, i sviraju je oni koji se okupe bilo da su profesionalci ili amateri. Stari Vinh uz osmeh kaže da ponekad dođu mladi vijetnamski muzičari puni znanja i sa perfektnim instrumentima pa se znoje kad ih povede na put improvizacije. Priča stari Vinh da se prave uživanje nalazi s onu stranu savršenstva.
Kada je stari Vinh pomislio da se takvo tradicionalno muziciranje gasi i da više niko ne želi slušati prastare instrumente, neki novi mladi ljudi su se pojavili i hoće da ih on uči i da svira sa njima.
Smijulji se stari Vinh i kaže: »Kao da su se zaljubili u nespretnu staromodnu damu». I nastavi da se hvali: «Imam učenike na svim stranama sveta». ?!
Komunicira sa njima preko računara, interneta i raznih muzičkih uređaja priključenih na računar. Opisivač njegova rada prepričava kako je bio prisutan dok je majstor Vinh držao čas preko Skype jednoj izuzetno talenovanoj devojci vijetnamskog porekla koja svira vijetnamsku citru u Teksasu. Posle časa zajedno su muzicirali na dva kraja sveta, a prisutni u njegovom stanu su zaplakali slušajući kao plove kroz jednu tracionalnu vijetnamsku pesmu.
Uživanje se nalazi s onu stranu savršenstva.
Zato na ovom mestu da citiram jednu od izreka sa Silvaninog spiska o smijehu.
Život i odnos prema drugim ljudima zahtjevaju ozbiljnost. U toj ozbiljnosti treba naći vremena za tugu. Za ljubav. I za smijeh.
Carmen Ezgeta (pogledajte ezgeta.com iznenadićete se)
Ajd sada da izgubite koju kaloriju.
Isao lovac u sumu da lovi i sretne popa
- E sta radis
-Ma evo nista idem da lovim
-Mogu li sa tobom
-Sto nebi mogao
Krenuse oni i sretnu Medvjeda na 10 metara,puca lovac i promasi i kaze
-E jebem ti nisanske sprave
-cuti bog cete kazniti ako psujes
-Dobro dobro izvini
Nastavljaju oni i sretnu jelena na 15 metara,puca lovac promasi i kaze
-E jebem ti nisanske sprave
-Evo sad cete bog kazniti
Pojave se Crni oblaci i grom udari Popa umjesto lovca i kaze Bog
-E jebem ti nisanske sprave
Vaš
Нема коментара:
Постави коментар